Η κήλη των μεσοσπονδύλιων δίσκων εκδηλώνεται συχνότερα στην οστεοχόνδρωση που σχετίζεται με την ηλικία λόγω ξηρότητας και ευθραυστότητας του ινώδους δακτυλίου. Αλλά αυτός είναι μόνο ένας από τους παράγοντες κινδύνου. Άλλα περιλαμβάνουν:
- Βαρύ φορτίο στην οσφυϊκή περιοχή λόγω υπερβολικού βάρους.
- Αδυναμία της μυϊκής συσκευής.
- Κληρονομικότητα.
- Καθιστικός τρόπος ζωής και, ως αποτέλεσμα, συνεχής συμπίεση των σπονδυλικών δομών.
- Κάπνισμα.
- Μεγάλη σωματική δραστηριότητα.
Σύμφωνα με ιατρικές στατιστικές, αυτή η ασθένεια εμφανίζεται στους άνδρες πολλές φορές πιο συχνά από ό, τι στις γυναίκες.
Ποιες είναι οι πιο συχνές αιτίες της νόσου:
- Τραυματισμοί από τροχαία ατυχήματα ή πτώσεις.
- Ανύψωση βαρέων αντικειμένων με λανθασμένη κατανομή φορτίου.
- Σκολίωση ή λόρδωση, που οδηγεί σε αυξημένο στρες σε ορισμένες περιοχές της σπονδυλικής στήλης.
- Δυσπλασία των αρθρώσεων του ισχίου.
- Χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της φυματίωσης της σπονδυλικής στήλης, των νεοπλασμάτων, της σύφιλης.
- Μεταβολικές διαταραχές (κληρονομικές και επίκτητες).
Όλοι αυτοί οι παράγοντες προκαλούν φθορά και αποδυνάμωση του χόνδρου και των οστών της σπονδυλικής στήλης. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τη μεσοσπονδυλική κήλη.
Στάδια ανάπτυξης της νόσου
Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η νόσος εξελίσσεται και η κατάσταση των κατεστραμμένων δίσκων της σπονδυλικής στήλης επιδεινώνεται. Υπάρχουν τέσσερα στάδια στην ανάπτυξη της νόσου:
- Πρόπτωση μήτρας. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος έχει μετατοπιστεί αρκετά, όχι περισσότερο από δύο χιλιοστά. Ο pulposus πυρήνας δεν προεξέχει πέρα από το σπονδυλικό σώμα.
- Οσφυϊκή προεξοχή. Η άκρη του δίσκου εκτείνεται πέρα από το σπονδυλικό σώμα σε απόσταση έως και 1, 5 mm, αλλά η μετατόπιση του πυρήνα δεν παρατηρείται.
- Εξώθηση. Ο πυρήνας προεξέχει πέρα από το σπονδυλικό σώμα.
- Κατάσχεση. Ο πυρήνας ουσιαστικά πέφτει έξω και κρέμεται πάνω από τον σπόνδυλο με τη μορφή σταγόνας. Σε αυτό το στάδιο, υπάρχει κίνδυνος ρήξης του ινώδους δακτυλίου και διαρροής υγρής έκκρισης.
Στο πρώτο στάδιο της νόσου, ένα άτομο σχεδόν δεν ανησυχεί για τίποτα, μερικές φορές υπάρχουν πόνοι στην πλάτη, αλλά περνούν γρήγορα. Με την ανάπτυξη της νόσου, η κατάσταση της υγείας επιδεινώνεται επίσης, τα συμπτώματα γίνονται πιο οδυνηρά και ανησυχητικά. Εάν η διάγνωση δεν γίνει έγκαιρα και δεν ξεκινήσει η θεραπεία, οι συνέπειες είναι πιθανές: παράλυση των ποδιών και σοβαρές διαταραχές του νευρικού συστήματος.
Πώς εκδηλώνεται η οσφυοϊερή κήλη;
Μια μεσοσπονδυλική κήλη μπορεί να εκδηλωθεί με τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Πόνος στην οσφυϊκή περιοχή.
- Πόνος κατά το περπάτημα, που ακτινοβολεί στην περιοχή του μηρού.
- Μούδιασμα των ποδιών, των δακτύλων, των περιοχών στην επιφάνεια του κάτω ποδιού και του μηρού.
- Αίσθημα βάρους στα πόδια.
- Δυσκαμψία κίνησης.
Για να μην καθυστερήσετε να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια, αξίζει τον κόπο να αναλύσετε τα συμπτώματα της νόσου πιο προσεκτικά. Μπορούν να χωριστούν σε τρεις ομάδες.
Σύνδρομο πόνου
Ο πόνος με κήλη της οσφυοϊερής σπονδυλικής στήλης είναι βασικό σύμπτωμα. Ακόμη και στο πρώτο στάδιο, υπάρχει πόνος στην περιοχή του κατεστραμμένου δίσκου, ειδικά μετά από τραυματισμό. Μπορούν να αυξηθούν ή να μειωθούν και μετά να εμφανιστούν ξανά. Τις περισσότερες φορές, η ιερή περιοχή δεν πονάει καν, αλλά πονάει, ειδικά με σωματική άσκηση ή παρατεταμένη καθιστική εργασία. Εάν ένα άτομο ξαπλώσει σε μια υγιή πλευρά και λυγίσει το πόδι, οι πόνοι υποχωρούν εντελώς. Αυτή η κατάσταση μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες.
Με την έγκαιρη θεραπεία για ιατρική βοήθεια, η απαλλαγή από το πρόβλημα είναι εύκολη. Αρκεί να πείτε αντίο στις κακές συνήθειες και να κάνετε τις ασκήσεις φυσιοθεραπείας που σας προτείνει ο γιατρός σας.
Κάθε μέρα, η πληγείσα περιοχή θα αυξάνεται και η κατάσταση των ιστών του δίσκου θα επιδεινώνεται. Η μετάβαση στον δεύτερο βαθμό της νόσου σηματοδοτείται από αυξημένο πόνο. Τώρα γίνεται αισθητό όχι μόνο στην ιερή περιοχή, αλλά καλύπτει ολόκληρη τη μέση, ακτινοβολεί στην αυχενική περιοχή, σε κάθε νωτιαίο μυ, γλουτούς, μηρούς, πόδια, πόδια και δάχτυλα. Η ενόχληση εκδηλώνεται με σωματική δραστηριότητα, ακόμη και ασήμαντη - βήχας ή φτέρνισμα.
Σπονδυλικό σύνδρομο
Ο αυξημένος πόνος στο δεύτερο στάδιο συνοδεύεται από συνεχείς σπασμούς των μυών της πλάτης. Αυτό οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη δυσφορία για τον ασθενή. Δεν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα, να ισιώσει την πλάτη του, να τεντωθεί. Το βάδισμα ενός τέτοιου ατόμου γίνεται αβέβαιο, κλίνει πάντα στην πλευρά απέναντι από τον ασθενή, ξαπλώνει.
Λόγω του μειωμένου συντονισμού των κινήσεων, η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής υποβαθμίζεται. Δεν μπορεί να εκτελέσει καλά τις εργασίες που έχουν τεθεί στη δουλειά και η ενεργητική ανάπαυση λόγω του συνεχούς πόνου γίνεται μη ρεαλιστική.
Ριζικό σύνδρομο
Εάν μια κήλη αφεθεί χωρίς επίβλεψη από γιατρούς, μια προοδευτική ασθένεια οδηγεί σε συμπίεση των ριζών της σπονδυλικής στήλης, ως αποτέλεσμα της οποίας πεθαίνουν και η πρόσβαση του αίματος στους ιστούς του κατεστραμμένου δίσκου είναι σχεδόν αδύνατη. Εμφανίζονται συμπτώματα που χαρακτηρίζουν σοβαρά στάδια της νόσου:
- Εξασθένηση των μυών των ποδιών. Ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει οκλαδόν, να τεντωθεί, να πηδήξει. Ακόμα και το να ανέβει τις σκάλες του είναι δύσκολο.
- Μούδιασμα της πληγείσας περιοχής και των γύρω περιοχών. Το δέρμα γίνεται αναίσθητο και χλωμό, υπάρχει μια αίσθηση τσακίσματος και μυρμηγκιάσματος. Οι ασθενείς παραπονιούνται για υπεριδρωσία στην πάσχουσα περιοχή και τα πόδια ή, αντίθετα, για υπερβολική ξηρότητα του δέρματος.
- Οσφυαλγία. Ο ασθενής υποφέρει από οσφυϊκή μοίρα στην οσφυϊκή περιοχή με οξύ, οξύ πόνο, ο οποίος αυξάνεται με κάθε κίνηση. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οδηγεί σε καταστροφή των αρθρώσεων του ισχίου και του γόνατος.
- Μια αισθητή λέπτυνση του πονεμένου ποδιού, που οδηγεί σε ασυμμετρία στάσης του σώματος.
- Διαταραχή των πυελικών οργάνων. Οι ουρολογικές και γυναικολογικές παθήσεις επιδεινώνονται, η λίμπιντο εξαφανίζεται, η διάρροια, η ακράτεια ούρων είναι πιθανές.
Σε σοβαρές περιπτώσεις σπονδυλικής κήλης, υπάρχει κίνδυνος παράλυσης, αναπηρίας, ακόμη και θανάτου.
Διάγνωση παθολογίας
Εάν ένα άτομο έχει έντονο πόνο στη μέση, πρέπει να κλείσει ραντεβού με έναν νευρολόγο. Θα πραγματοποιήσει εξέταση με ιατρικές εξετάσεις:
- Αναγνώριση αντανακλαστικών από τους τένοντες των κάτω άκρων.
- Δοκιμή ανύψωσης ποδιών.
- Προσδιορισμός ευαισθησίας στη ζέστη ή το κρύο, τον πόνο και τους κραδασμούς σε όλη την επιφάνεια των ποδιών, των μηρών, των γλουτών, της κοιλιάς και της πλάτης.
Στη συνέχεια, ο γιατρός θα παραπέμψει τον ασθενή για μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Με τη βοήθεια τομογραφικών τεχνικών θα ληφθεί τρισδιάστατη εικόνα της πάσχουσας περιοχής. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της θέσης και του μεγέθους της κήλης, του σταδίου της νόσου.
Εάν υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού του νωτιαίου μυελού, συνταγογραφείται επιπλέον ηλεκτρομυογραφία, νευρογραφία και μυελογραφία σκιαγραφικού. Με τη βοήθεια αυτών των μελετών, ο γιατρός θα καθορίσει εάν είναι απαραίτητη μια επείγουσα χειρουργική επέμβαση.
Θεραπεία κήλης δίσκου
Η σπονδυλική κήλη αντιμετωπίζεται τόσο συντηρητικά όσο και χειρουργικά. Η επιλογή της τεχνικής εξαρτάται από το στάδιο ανάπτυξης της νόσου, την παρουσία συνοδών ασθενειών και αντενδείξεων.
Συντηρητική θεραπεία
Η θεραπευτική πορεία στοχεύει πρωτίστως στην ανακούφιση του πόνου και στην ανακούφιση της κατάστασης του ασθενούς.
Ποια φαρμακευτικά προϊόντα μπορεί να συνταγογραφήσει ένας γιατρός:
- Φάρμακα που ανακουφίζουν από τον πόνο και τη φλεγμονή. Σε περίπτωση έξαρσης - με τη μορφή ενέσεων. Όταν ο οξύς πόνος ανακουφιστεί (συνήθως αρκούν τρεις έως τέσσερις ημέρες), συνταγογραφούνται από του στόματος φάρμακα με παρόμοιο αποτέλεσμα.
- Αποκλεισμός της νοβοκαΐνης με την προσθήκη κορτικοστεροειδών. Μια παρόμοια μέθοδος είναι σε θέση να σταματήσει τον πόνο για δύο εβδομάδες ταυτόχρονα. Συνήθως, πραγματοποιείται μια πορεία μπλοκαρίσματος με ενέσεις σε διαφορετικά μέρη του κατεστραμμένου δίσκου.
- Μυοχαλαρωτικά κεντρικής δράσης. Μειώνουν τη μυϊκή δραστηριότητα ανακουφίζοντας τις κράμπες του πόνου.
- Συμπλέγματα βιταμινών-μετάλλων με έμφαση στα στοιχεία της ομάδας Β. Χαλαρώνουν ελαφρά τους μύες, βοηθούν στην αναγέννηση των ιστών και στη διοχέτευση των νευρικών ερεθισμάτων.
Μετά την ανακούφιση του συνδρόμου του πόνου, η λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων μειώνεται. Η θεραπεία της νόσου οφείλεται σε φυσικοθεραπεία και φυσικοθεραπεία.
Επίσης επιλέγονται μέθοδοι φυσιοθεραπείας ανάλογα με την κατάσταση του ασθενούς. Αυτό θα μπορούσε να είναι:
- Θεραπεία με θερμότητα ή ηλεκτροπληξία.
- Ηλεκτροφόρηση με αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
- Βελονισμός και βελονισμός.
- Χιρουδοθεραπεία.
- Υδρομασάζ.
Το κανονικό μασάζ επιτρέπεται μόνο εάν δεν υπάρχει σύνδρομο πόνου. Μια πιο αποτελεσματική φυσικοθεραπευτική θεραπεία είναι η χειρωνακτική θεραπεία με μετα-ισομετρική χαλάρωση.
Οι γιατροί συστήνουν στους καπνιστές ασθενείς να σταματήσουν το τσιγάρο.
Οι διατροφικές προσαρμογές είναι επίσης σημαντικές, ειδικά για υπέρβαρους ασθενείς. Τα λιπαρά, αλμυρά πιάτα, τα γλυκά και το αλκοόλ θα πρέπει να εξαιρεθούν από το μενού. Μια φειδωλή δίαιτα με άφθονα λαχανικά και γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση θα βοηθήσει τον οργανισμό να αντέξει καλύτερα τη θεραπεία, καθώς και να απαλλαγεί από τα κιλά που βαραίνουν στην πλάτη.
Χειρουργική επέμβαση
Η συντηρητική θεραπεία συνήθως διαρκεί περίπου δύο μήνες. Εάν δεν δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα, λαμβάνεται απόφαση αλλαγής θεραπευτικής τακτικής ή χειρουργικής επέμβασης. Το τελευταίο συνταγογραφείται για έντονο πόνο, απώλεια ευαισθησίας των ποδιών, δυσλειτουργίες των πυελικών οργάνων. Ανάλογα με την πολυπλοκότητα της κατάστασης, η επέμβαση γίνεται με τους εξής τρόπους:
- Ενδοσκοπική μέθοδος. Γίνονται τρεις μικροτομές στην πάσχουσα περιοχή. Μια κάμερα εισάγεται σε μια για μετάδοση στην οθόνη. Μέσω των άλλων δύο, η προεξοχή της κήλης αφαιρείται με τη χρήση μικροσκοπικών οργάνων.
- Με τη μέθοδο της διαδερμικής δισκεκτομής. Ο κατεστραμμένος πυρήνας αφαιρείται μέσω παρακέντησης στον σπονδυλικό δίσκο και αντικαθίσταται με μια τεχνητή ουσία.
- Με ανακατασκευή λέιζερ. Πραγματοποιείται με τη μορφή παρακεντήσεων χρησιμοποιώντας ειδική βελόνα χωρίς ανατομή ιστού. Η ακτινοβολία λέιζερ θερμαίνει τις δομές του δίσκου και διεγείρει την αναγέννηση των κυττάρων, καθώς και ανακουφίζει από τον πόνο.
Σε δύσκολες περιπτώσεις, είναι δυνατή η ενδοπροσθετική των σπονδυλικών δίσκων - αντικατάσταση του τραυματισμένου οργάνου με εμφύτευμα.
Μετά από πολύπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις θα απαιτηθεί αποκατάσταση. Ο χειρουργημένος θα πρέπει να φορά κορσέ και δεν θα μπορεί να καθίσει για περίπου τρεις μήνες. Η περαιτέρω περίοδος αποκατάστασης περιλαμβάνει την άσκηση της θεραπευτικής γυμναστικής και της φυσιοθεραπείας.
Προληπτικές τεχνικές
Όπως κάθε άλλη πάθηση, η δισκοκήλη είναι πιο εύκολο να προληφθεί παρά να θεραπευθεί. Τι πρέπει να κάνετε για να διατηρήσετε υγιείς τους δίσκους της σπονδυλικής στήλης:
- Υπολογίστε τα φορτία με ακρίβεια εάν η δουλειά σας σχετίζεται με αυτά ή εάν είστε επαγγελματίας αθλητής.
- Σωστό σωματικό βάρος (ο δείκτης του δεν πρέπει να ξεπερνά το 30).
- Επιλέξτε ένα καλό στρώμα για να κοιμάστε στη σωστή θέση (κατά προτίμηση ανάσκελα).
- Ασχοληθείτε με ήπια φυσική αγωγή, κολύμπι, φυσική κατάσταση.
- Συμπεριλάβετε ασκήσεις στις πρωινές ασκήσεις για την ενίσχυση του μυϊκού κορσέ της σπονδυλικής στήλης.
- Κόψε τα τσιγάρα.
- Τρώνε καλά.
Εάν η συμμόρφωση με αυτούς τους κανόνες γίνει συνήθεια, τότε υπάρχει κίνδυνος να εμφανίσετε σπονδυλική κήλη μόνο ως αποτέλεσμα ατυχήματος.
Η δισκοκήλη είναι επικίνδυνη με σοβαρές συνέπειες και η θεραπεία των προχωρημένων περιπτώσεων είναι πολύ μεγάλη. Για να αποφύγετε χειρουργικές επεμβάσεις και επιπλοκές, εάν έχετε οδυνηρές αισθήσεις στην πλάτη, θα πρέπει να επισκεφτείτε έναν νευρολόγο.
Οστεοχόνδρωση
Ο ίδιος ο όρος οστεοχονδρωσία προέρχεται από δύο λέξεις: οστεο - οστό και chondrue - χόνδρος. Με απλά λόγια, είναι η οστεοποίηση του χόνδρου. Αν και αυτή η ερμηνεία είναι θεμελιωδώς λανθασμένη. Κάποιοι στις αυταπάτες τους προχωρούν ακόμη παραπέρα, και είναι σίγουροι ότι η οστεοχόνδρωση είναι η εναπόθεση αλάτων στις αρθρώσεις. Επιπλέον, είναι το επιτραπέζιο αλάτι που υποτίθεται ότι τρώγεται σε μεγάλες ποσότητες.
Παθογένεση
Στην πραγματικότητα, όλα γίνονται λίγο διαφορετικά. Και πιο δύσκολο. Και το επιτραπέζιο αλάτι, αν παίζει κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της οστεοχονδρωσίας, είναι πολύ έμμεσο. Η οστεοχόνδρωση βασίζεται στη δυστροφία και τον εκφυλισμό του αρθρικού χόνδρου. Αυτή δεν είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια, αλλά μια παθολογική διαδικασία που μπορεί να σημειωθεί σχεδόν οπουδήποτε όπου υπάρχει συνδετικός ιστός χόνδρου.
Ωστόσο, η οστεοχόνδρωση στη συντριπτική περίπτωση επηρεάζει τη σπονδυλική στήλη. Γιατί αυτό? Το γεγονός είναι ότι μεταξύ των σπονδύλων υπάρχει ένα είδος διαχωριστικών - μεσοσπονδύλιων (μεσοσπονδύλιων) δίσκων. Ο φυσιολογικός ρόλος αυτών των δίσκων είναι να προστατεύουν και να προστατεύουν τα σπονδυλικά σώματα από την πρόωρη φθορά λόγω μηχανικής καταπόνησης. Ο δίσκος αποτελείται από έναν εσωτερικό υγρό pulposus πυρήνα που περιβάλλεται από έναν ινώδη δακτύλιο και μια άνω και κάτω τελική πλάκα.
Ο δίσκος υφίσταται τρομερή μηχανική καταπόνηση, που οδηγεί σε μόνιμη βλάβη στις δομές του σε κυτταρικό επίπεδο. Στους ανθρώπους, αυτές οι διαδικασίες είναι πολύ έντονες - αυτή είναι η πληρωμή μας για όρθιο περπάτημα. Για να αποφευχθεί η πλήρης «διαγραφή» του δίσκου, πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς, δηλαδή να αποκαθίσταται. Είναι η ισορροπία των διεργασιών βλάβης-αναγέννησης που καθορίζει τη φυσιολογική δομή του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Μια άλλη περίεργη λεπτομέρεια είναι ότι η παροχή αίματος και θρεπτικών ουσιών στους μεσοσπονδύλιους δίσκους πραγματοποιείται όχι μέσω αιμοφόρων αγγείων, τα οποία είναι κατάφυτα στην παιδική ηλικία, αλλά διάχυτα, από τον οστικό ιστό των σπονδυλικών σωμάτων. Και πάλι, η πληρωμή για την ικανότητα να περπατά σε δύο άκρα, όχι σε τέσσερα.
Εξαιτίας αυτού, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι τραυματίζονται εύκολα από ανατομική και φυσιολογική άποψη. Οποιαδήποτε αρνητική διαδικασία στο σώμα οδηγεί σε ανισορροπία στη βλάβη-αναγέννηση, και στην ανάπτυξη δυστροφίας και εκφυλισμού στους δίσκους. Ένας δομικά ελαττωματικός δίσκος δεν μπορεί πλέον να αντέξει την κατάλληλη μηχανική καταπόνηση. Υπό υπερβολική πίεση από τους υπερκείμενους σπονδύλους, οι δίσκοι μετατοπίζονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, συνήθως προς τα πλάγια και προς τα πίσω. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται κήλη δίσκου.
Μηχανική φθορά υφίσταται και ο οστικός ιστός των σπονδύλων, ο οποίος έχει χάσει τη χόνδρική του επένδυση. Λόγω συνεχούς τραύματος στην επιφάνεια του πρόσθιου άκρου των σπονδυλικών σωμάτων, σχηματίζονται παθολογικές οστικές αναπτύξεις - οστεόφυτα. Αναπτύσσεται σπονδύλωση. Λόγω εκφύλισης και μετατόπισης του δίσκου, οι μεσοσπονδύλιοι χώροι μειώνονται, ο σπονδυλικός σωλήνας στενεύει και οι ρίζες των νωτιαίων νεύρων προσβάλλονται στο λεγόμενο. τρηματικές οπές.
Αιτίες
Τα αίτια ή οι αιτιολογικοί παράγοντες της οστεοχονδρωσίας είναι ποικίλα. Μπορούν να είναι και τα δύο τοπικά, δηλ. που προκαλείται από την παθολογία της ίδιας της σπονδυλικής στήλης και γενικές διαταραχές σε επίπεδο οργανισμού. Οποιαδήποτε παθολογία που οδηγεί σε παραβίαση της δομής της σπονδυλικής στήλης ή σε μεταβολικές διαταραχές μπορεί να θεωρηθεί ως η αιτία της οστεοχόνδρωσης. Ως προς αυτό, υπάρχουν:
- Αλλαγές στη διαμόρφωση της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση, παθολογική λόρδωση ή κύφωση)
- Άλλα ελαττώματα του μυοσκελετικού συστήματος - πλατυποδία, στενή ζώνη ώμων, πυελικές ανωμαλίες
- Τραυματισμός της σπονδυλικής στήλης
- Αδύναμη ανοσία
- Μεταβολικές διαταραχές - οστεοπόρωση, παχυσαρκία, σακχαρώδης διαβήτης, νόσος του θυρεοειδούς
- Ασθένειες του καρδιαγγειακού συστήματος - αθηροσκλήρωση, υπέρταση
- Πεπτικές διαταραχές που οδηγούν σε ανεπαρκή απορρόφηση θρεπτικών συστατικών από το γαστρεντερικό σωλήνα
- Κληρονομικότητα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι παραπάνω παθολογικές καταστάσεις δεν οδηγούν απαραίτητα σε οστεοχόνδρωση. Αυτό απαιτεί συνεχή έκθεση σε ορισμένους προδιαθεσικούς παράγοντες - υποθερμία, υποσιτισμό, καθιστικό τρόπο ζωής ή, αντίθετα, υπερβολική σωματική άσκηση.
Συμπτώματα
Η ίδια η οστεοχόνδρωση είναι μια ασυμπτωματική διαδικασία. Και ταυτόχρονα, τα σημάδια της εκφύλισης του μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι ποικίλα. Πως και έτσι? Το γεγονός είναι ότι οι κλινικές εκδηλώσεις της οστεοχονδρωσίας βασίζονται στις επιπλοκές της - δισκοκήλες, σπονδύλωση, ισχιαλγία, στένωση του σπονδυλικού σωλήνα.
Επιπλέον, η κλινική είναι πολύ μεταβλητή ανάλογα με τον κυρίαρχο εντοπισμό της διαδικασίας στην αυχενική, θωρακική ή οσφυοϊερή σπονδυλική στήλη. Το τελευταίο τμήμα προσβάλλεται συχνότερα, αφού είναι το κάτω μέρος της πλάτης που αναλαμβάνει τη μέγιστη φυσική δραστηριότητα. Σημάδια οστεοχονδρωσίας της οσφυοϊερής περιοχής:
- Πόνος (οσφυονία, οσφυαλγία, ισχιαλγία)
- Περιορισμός κίνησης στο κάτω μέρος της πλάτης και στα κάτω άκρα (διαλείπουσα χωλότητα)
- Εδώ, διαταραχές ευαισθησίας του τύπου παραισθησίας - μούδιασμα, κάψιμο, ερπυσμός
- Παθολογική ένταση των οσφυϊκών μυών
- Ελλείψει θεραπείας, διαταραχές της λειτουργίας των πυελικών οργάνων.
Η αυχενική οστεοχόνδρωση παρατηρείται κάπως λιγότερο συχνά από την οσφυοϊερή. Ωστόσο, αυτή η παθολογία είναι επίσης αρκετά συχνή. Εκτός από τα τυπικά σημάδια πόνου (αυχεναλγία), μειωμένη ευαισθησία και κινήσεις στα άνω άκρα, η αυχενική οστεοχονδρωσία λόγω της μειωμένης παροχής αίματος στον εγκέφαλο έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Αυτά τα χαρακτηριστικά εκδηλώνονται:
- Αυπνία
- Πονοκέφαλος, ζάλη
- Περιοδική ναυτία
- Γενική αδυναμία, γρήγορη κόπωση
- Διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης
- Περιστασιακά πονόδοντο
- Αντιδράσεις συμπεριφοράς με τη μορφή δακρύρροιας, ευερεθιστότητας.
Η θωρακική περιοχή με οστεοχόνδρωση προσβάλλεται σχετικά σπάνια. Οι ασθενείς σε αυτή την περίπτωση είναι άτομα που αναγκάζονται να κάθονται σε μια σταθερή άβολη θέση λόγω επαγγέλματος - φοιτητές, μαθητές, προγραμματιστές, υπάλληλοι γραφείου. Τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας σε αυτή την περίπτωση θα είναι τα εξής:
- Πόνος και παραισθησία στο στήθος
- Δύσπνοια
- Αίσθημα καρδιακού παλμού
- Περιορισμός κίνησης στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης.
Διαγνωστικά
Από όλα αυτά είναι σαφές ότι η οστεοχονδρωσία είναι μια ασθένεια χαμαιλέοντα. Λόγω της ομοιότητας των σημείων, είναι εύκολο να το συγχέουμε με εγκεφαλοαγγειακό ατύχημα, υπέρταση, έμφραγμα του μυοκαρδίου, στηθάγχη, νευρωτικές διαταραχές. Γι' αυτό, για να γίνει η σωστή διάγνωση, απαιτείται μια ολοκληρωμένη σύνθετη διάγνωση προκειμένου να προσδιοριστούν σωστά τα συμπτώματα και η θεραπεία της οστεοχόνδρωσης.
Αυτή η διάγνωση, εκτός από την παραδοσιακή αμφισβήτηση και διευκρίνιση των παραπόνων των ασθενών, θα πρέπει να περιλαμβάνει ιατρική εξέταση και ειδικές μεθόδους έρευνας. Αυτές οι μέθοδοι περιλαμβάνουν ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης, υπερηχογράφημα εσωτερικών οργάνων. Πρόσφατα, η υπολογιστική και η μαγνητική τομογραφία έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για τη διάγνωση της οστεοχόνδρωσης.
Θεραπεία
Η θεραπευτική τακτική για την οστεοχονδρωσία περιλαμβάνει τη χρήση:
- Φάρμακα
- Μασάζ
- Φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες
- Φυσικοθεραπεία (φυσικοθεραπεία)
- Χειροκίνητη θεραπεία
- Βελονισμός.
Η φαρμακευτική αγωγή για την οστεοχονδρωσία στοχεύει κυρίως στην ανακούφιση από τον πόνο και στην εξάλειψη των φλεγμονωδών διεργασιών στις ρίζες των νεύρων. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται ΜΣΑΦ φάρμακα. Σε διάφορους συνδυασμούς, αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται ευρέως με τη μορφή αλοιφών, ενέσεων, δισκίων για τη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα φάρμακα έχουν αρνητική επίδραση στο ήπαρ, το στομάχι και τα έντερα. Κάνοντας αυτό, μπορούν να επιδεινώσουν τις μεταβολικές διαταραχές στην οστεοχονδρωσία. Ανακουφίζουν καλά τον πόνο του αποκλεισμού με τοπικά αναισθητικά. Είναι αλήθεια ότι η επίδραση αυτών των κεφαλαίων είναι βραχύβια και σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την πορεία της οστεοχονδρωσίας στο σύνολό της.
Είναι δυνατό να βελτιωθούν οι μεταβολικές διεργασίες σε τοπικό και σωματικό επίπεδο με τη βοήθεια φαρμάκων όπως χονδροπροστατευτικά, ανοσοδιεγερτικά και βιταμίνες με μέταλλα. Τα χονδροπροστατευτικά χρησιμοποιούνται σε δισκία, αλοιφές και αμπούλες. Μεταξύ των ενισχυτικών παραγόντων, χρησιμοποιούνται βιταμίνες C, ομάδα Β, σε συνδυασμό με μέταλλα. Από αυτή την άποψη, τα παρασκευάσματα ασβεστίου προτιμώνται περισσότερο. Πράγματι, σε αντίθεση με ορισμένες λανθασμένες δηλώσεις, η βάση της οστεοχονδρωσίας δεν είναι μια περίσσεια, αλλά απλώς μια ανεπάρκεια ασβεστίου.
Μετά την επιτυχή ανακούφιση της έξαρσης, εμφανίζονται φυσιοθεραπεία, μασάζ και θεραπεία άσκησης. Ως φυσικές επεμβάσεις χρησιμοποιούνται ηλεκτροφόρηση με ασβέστιο, φωνοφόρηση με υδροκορτιζόνη, αμπίλια, παραφινοθεραπεία. Όλα αυτά τα μέτρα στοχεύουν στην εξάλειψη του πόνου και της φλεγμονής στις ρίζες των νεύρων, τους συνδέσμους και τους μύες. Το μασάζ για την οστεοχονδρωσία πραγματοποιείται σύμφωνα με τη γενικά αποδεκτή μέθοδο. Η ζώνη μασάζ επιλέγεται ανάλογα με τον εντοπισμό της οστεοχονδρωσίας. Η διεύρυνση του εύρους κίνησης επιτυγχάνεται με τη βοήθεια της θεραπείας άσκησης. Στην αρχή, στη φάση της έξαρσης, πρακτικά δεν υπάρχουν δυναμικά φορτία. Ο ασθενής βρίσκεται συνεχώς σε βέλτιστη στάση. Αυτή τη στιγμή, είναι επιθυμητό να φοράτε συσκευές ακινητοποίησης - οσφυϊκό κορσέ, κολάρο λαιμού Shants. Καθώς αφαιρείται η έξαρση, αυξάνεται ο όγκος και η διάρκεια των κινήσεων κατά τη διάρκεια της θεραπείας άσκησης.
Πρόσφατα, στη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας, έχουν ληφθεί μη παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας - βελονισμός, χειρωνακτική θεραπεία, οστεοπάθεια. Ο βελονισμός είναι μια επίδραση σε ειδικά βιολογικά ενεργά σημεία που βρίσκονται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, στα αυτιά, στα χέρια και στα πόδια. Με τη χειρωνακτική θεραπεία, η φυσιολογική θέση των σπονδύλων και των μεσοσπονδύλιων δίσκων αποκαθίσταται με τη χειρωνακτική δράση των χεριών του ειδικού. Και στην πορεία της οστεοπαθητικής διασφαλίζεται η δομική ακεραιότητα του μυοσκελετικού συστήματος με τη χρήση συγκεκριμένων τεχνικών. Ελλείψει της επίδρασης των συντηρητικών μέτρων για τη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας, του επίμονου πόνου, των επιπλοκών, ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση. Ο παθολογικά μετατοπισμένος δίσκος αφαιρείται. Επί του παρόντος, για το σκοπό αυτό, πραγματοποιείται μικροδισκεκτομή - ενδοσκοπική αφαίρεση μετατοπισμένου δίσκου.